توسعه مفهوم ارزیابی وضعیت روسازی با توجه به اثر کیفیت روسازی ها بر ظرفیت راههای تحت جریان پیوسته

در طول بیش از چهار دهه تلاش محققین فراوان، مدل های جریان ترافیکی پیوسته در شرایط ایده آل و نیز اثرات شرایط هندسی اعم از عرض راه و فاصله بی مانع کناری، شیب راه و طول فراز و همچنین اثر ترکیب وسایل نقلیه و آشنایی رانندگان با مسیر بر ظرفیت راهها، شناخته شده است. در همین دوره تلاش در بررسی کیفیت روسازی راهها و تعیین معیاری برای خدمت دهی آنها نیز به طور مستقل در حوزه مطالعات روسازی بررسی گردیده است. آنچه سابقه مطالعاتی اندک دارد، ارتباط بین شرایط روسازی و ظرفیت راهها و به عبارتی دیگر تعیین ارتباط دو حوزه مطالعاتی پیش گفته مستقل است.در این پژوهش برای تعیین اثر خرابی روسازی ها بر ظرفیت راهها در جریان ترافیکی پیوسته به سنجش دو مشخص مهم یعنی خدمت دهی روسازی و سرعت پرداخته ایم به منظور تعیین خدمت دهی راه مقاطع آزمون به گونه ای انتخاب گردیده اند که در طولی حداقل برابر 400 متر ناهمواری ها یکنواخت باشد و نیز شرایط مقاطع به طوری تلقی شده است که طیف قابل قبولی از خدمت دهی را پوشش دهد. ارزیابی به وسیله یک گروه ده نفره ارزیاب انجام شد و برای این منظور از شاخص خدمت دهی در مقیاس صفر تا بیست تحت عنوان شاخص راحتی استفاده کننده ‏‎(ucr)‎‏ استفاده گردید. در تعیین سرعت از دستگاه ‏‎speed gun‎‏ و به گونه ای که حساسیتی در رانندگان ( و در نتیجه تغییر در سرعت) ایجاد نکند استفاده گردید و در هر مقطع سرعت صد وسیله به عنوان نمونه ای اطمینان بخش سنجش شد. برای ساخت مدل9 مقطع در مسیری جدا شده شش خطه (هر طرف سه خط) با شیبی کمتر از دو درصد و برای اعتبار سنجی از چهارده مقطع دیگر با شرایط هندسی مشابه استفاده گردید.در تحلیل داده ها از نرم افزار ‏‎sas‎‏ استفاده شد. نتایج نشان دهنده وجود ارتباطی معنی دار بین پارامترها بود. در این تحقیق مدل سرعت - راحتی استفاده کننده و سپس مدل ظرفیت - راحتی استفاده کننده ارائه شده و نهایتا ضریب کاهش ظرفیت در نتیجه تقلیل کیفیت روسازی جهت تکمیل ضرایب ‏‎hcm2000‎‏ ارائه شده است.